Άμα ο ήλιος κατεβεί καθώς βυθίζεται ώς κάτω
τη Γραμβούσα αφήνοντας στο γλυκό σκοτάδι
και πηγαίνοντας, ποιος θα ’ξερε για πού,
ένα μίλι κύμα, όχι παραπάνω,
στην καλύβα μένει του ανδρός της
η μάνα του Βασίλη, μαύρη σιλουέτα.

(Πρόσφατα φερμένος με καΐκι
Τόσο αθόρυβα που λίγο έλειψε να μην το
αντιληφθεί)

Μ’ έναν σπάγκο απ’ τον λαιμό περνάει το κοχύλι
σαν να ’τανε αγκίστρι σε μικρούλα πετονιά
τα καλοκαίρια όπως ψαρεύανε στον μώλο,
στο στήθος το μισόγυμνο
γιορτάζει την καλή ψαριά.
Στην καλύβα μένει του ανδρός της
η μάνα του Βασίλη μένει μαύρη σιλουέτα
μαύρη μάνα του Βασίλη.