Η αγάπη είναι μια τράπουλα σημαδεμένη
μονάχα ό,τι ξόδεψες σε προστατεύει
αν ήμουνα παιχνίδι θα `χες κερδίσει
αν είχα φαντασία θα σ’ είχα ζωγραφίσει
σε φύλλα γυάλινα να τα κάνεις κομμάτια
κι αλίμονο αν είχα ένα μαχαίρι αντί για μάτια
ας μην μπορούσα να αρνηθώ ποτέ μου
πως αν ήμουνα γωνιά θα σ’ είχα αποκοιμίσει
αν ήμουνα βροχή θα σ’ είχα ποτίσει
αν ήμουνα σκιά θα σ’ είχα κρύψει
αν ταξίδευα στ’ αλήθεια θα σε συναντούσα
σε κάθε σταυροδρόμι χίλιες φορές θα σε φιλούσα
αν ήμουν όπλο θα σ’ είχα προστατέψει
και στην κάρδια το χρόνο θα `χα σημαδέψει
αν ήμουνα ιερέας σαν προσευχή
με τη γλώσσα μες στα δόντια μου θα σε φορούσα
αν ήμουνα πιστός θα ήσουνα ο ψαλμός μου
με τα δάχτυλα στα χείλια μου θα σε τραγουδούσα

Αν ήμουνα αγκαλιά θα σε είχα πείσει
με χείλια ματωμένα θα σ’ είχα νικήσει
αν μου έφτανε η ανάσα θα σε ξεδιψούσα
αν είχα εύκολα τα λόγια θα σε σταματούσα
σε κάθε σταυροδρόμι θα σε σταματούσα
μα αν ήμουν σταυρός, θα σε καρφώναν ακόμα
κι όμως σαν το κλέφτη, σαν το δολοφόνο
κρύβομαι στο φως της διαδρομής σου
για να κλέψω τα βήματα, την όμορφη σκιά σου
να αγαπήσω το σκοτάδι, φτάνει να `μαι κοντά σου
να σε κάνω δικιά μου ατέλειωτες ώρες
τόσο δικιά μου που να μπορώ να σε σκοτώσω
πριν με δεις να φεύγω μόλις ξημερώσει
κι εγώ να σου χρωστάω που ζω, να σου χρωστάω
γιατί η αγάπη είναι μια τράπουλα σημαδεμένη
κι όλοι εμείς στα νύχια της οι βαφτισμένοι
κι αν η αγάπη είναι γεμάτη σημάδια να μαντέψω
συγχώρα με αν δεν προλαβαίνω πάντα να τα δω
συγχώρα με που προλαβαίνω πάντα να αμυνθώ