Είναι το όνειρο μια αιτία

Να πιστέψεις

Πως το θυμάρι πετά τη λάμα του

Στο πρώτο τίναγμα της Άνοιξης

Έτσι είναι ο έρωτας τις νύχτες

Λαιμητόμος

ύτε οι πόες σώζονται

Πάντα θαρρούν καθρέφτη

Προτού το γλείψουν

Το μαχαίρι

Φταίει αυτό το άηθες της διαύγειας

Που πριν σε κόψει λεπτεπίλεπτα

Σ´ έχει ήδη αλέσει με ουτοπίες

Υπάρχει ανάμεσά μας

Ένα αργόσυρτο μπιπ

Που έχασε το δρόμο για την έξοδο

Είσαι-όμορφη-λες

και σκέφτομαι της-μάνας-σου-δε-φταίω-εγώ-σε-τίποτα

που-βγήκα-τέρας

Είσαι-όμορφη

Μετά την τέταρτη απόπειρα

Το compliment ούτε σαν έμπλαστρο σε τμήμα επειγόντων

δεν παίζει

Τσιμέντο να γίνει

Οι άσχημες πηδάνε φίνα

Αν τις πληρώσουν την αισθητική

μικρό το κακό

Καπνίζουν μία πίπα ή μία και μισή

Και καθρεφτίζονται πριγκίπισσες στο τασάκι

είσαι-όμορφη-πόσο-όμορφη

Άχρηστε

Ο έρμος ο ρομαντισμός μας έφαγε

και λίγο απ´ το πασαλιμμένο ρίμελ

Μην πιστεύεις ποτέ άντρα σε στύση

Σε κάνει να ερωτεύεσαι πνιγμούς

Ούτε σε μισογεμάτη μπανιέρα δεν θα ´πεφτε

για χάρη σου

Ποιου Δούναβη το κάγκελο