Μια λέξη σου καρφώθηκε στο νου,
μια λέξη από στόμα αλλουνού.
Μαχαίρι το μυαλό και στην καρδιά σου
κι ο κόσμος γκρεμίστηκε μπροστά σου.

Μια λέξη πέντε γράμματα σειρά,
σου είπε ο πατέρας της φτυστά.
Μια λέξη κάποιος άλλος που αντέχει,
για σένα άλλη σημασία έχει.

Στο δρόμο σε αντίκρισε προχθές
με τσάντες super market φουσκωτές.
Πουκάμισο ανοιχτό, γεμάτο λίγδα,
σαν λευκοντυμένη κατσαρίδα.

Παράτησε τις τσάντες καταγής
και πέταξε κοιλιά σαν Κιουταχής.
Μπροστά απ' του πατέρα σου το σπίτι,
σε έφτυσα και φώναξε αλήτη.

Είσαι αλήτης, γιατί πήγες με την κόρη του,
είσαι αλήτης, για δε μέτρησες το μπόι του.
Είσαι αλήτης, γιατί άνεργος γυρίζεις,
είσαι αλήτης, γιατί φτώχεια του μυρίζεις.

Είσαι αλήτης, δύο χρόνια δεν κουρεύεσαι,
είσαι αλήτης, πως μπορείς και ονειρεύεσαι.
Είσαι αλήτης, δε θα πάρεις το παιδί του,
είν' η ανία του, η πλήξη κι η ζωή του.

Αργά το βράδυ στο δωμάτιο σε βρήκανε,
με δυο μάτια που στο θάνατο ανήκανε.
Πεσμένα χέρια σαν φτερά παραδομένα
και τα σχοινιά από τα δόντια σου κομμένα.

Σαν εκκρεμές που η ζωή του πάει στο τέρμα,
σαν μια αλήθεια που τη σκότωσε το ψέμα
κι εκεί στον τοίχο με το αίμα σου γραμμένο,
είμαι αλήτης και γι' αυτό δεν περιμένω.

Είσαι αλήτης, δύο χρόνια δεν κουρεύεσαι,
είσαι αλήτης, πως μπορείς και ονειρεύεσαι.
Είσαι αλήτης, δε θα πάρεις το παιδί του,
είν' η ανία του, η πλήξη κι η ζωή του.

Αργά το βράδυ στο δωμάτιο σε βρήκανε,
με δυο μάτια που στο θάνατο ανήκανε.
Πεσμένα χέρια σαν φτερά παραδομένα
και τα σχοινιά από τα δόντια σου κομμένα.