Φτάσαμε σύντροφοι,
εδώ χτίστηκε ο μικρός αυτός πύργος, τιμής ένεκεν.
Εδώ φοβήθηκε φωναχτά,τιμής ένεκεν.
Έχουμε το σώμα μας :
Σταματάει εκεί, το ʽʼέχωʼʼ
κομματάκια του φεύγουν
κομματάκια του χαρίζονται
κι αυτό μένει εκεί.
Με τη μυρωδιά της αλήθειας, της φθοράς, της ανυπομονησίας.
Το ποτάμι μέσα απ την ομίχλη,
πατήματα στη μοναξιά,
ο στρατηγός Καραισκάκης
μέγας φοβιτσιάρης
γι΄αυτό ένας πυρετός με μουστάκι
κοντούλης μαυριδερός,
δεν τούλειπε η μάνα του……..
βιαζόταν.