Μικρό φεγγάρι στο σκοτάδι τ’ ουρανού
εγώ να το κοιτώ να σε θυμάμαι
κι εσύ να ‘σαι αλλού.
Να ψάχνομαι μέσα στη νύχτα
που ‘χω φάει φόλα
κι εσύ με τον άλλονε παρέα
να τα πνίγεις όλα.

Σιγά μην κάτσω, σιγά μην σηκωθώ
Εγώ να μαρτυράω στα σεντόνια μεσημεριάτικα
γιατί το σώμα μου σε θέλει αλλιώτικατικα.
Κι εσύ στη θάλασσα φτωχή μου Τόνια
να χαϊδεύεις το κουνέλι και τα ψώνια
τα Πασαλιμανιώτικατικα .
Σιγά μην κάτσω, σιγά μην σηκωθώ.

Δεν με πονάει που μου λείπεις πολύ
που χαίρεσαι με του άλλου το πουλί.
Μόνο άμα τελειώσεις άστο να πετάξει
να φύγει απ’ του σώματος του άλλου τη σκλαβιά
να χαρεί τη φύση και τη λευτεριά.
Μακριά απ’ του άλλου τη σκλαβιά
να χαρεί τη φύση και τη λευτεριά.
Γαμώ το πουλί του άλλου.

Μακριά απ’ τον κώλο μας κι όπου θέλει ας πάει
αυτή αυτά που σου ‘κανε να μην τα μαρτυράει.

Το μαρτυριάρικο πουλί θέλει σκότωμα
για να ψοφήσει απότομα να μην προλάβει να τα πει
καθώς του βγαίνει η ψυχή.
Να σταματάει να κελαηδεί καθώς του βγαίνει η ψυχή
να μην προλάβει να τα πει του άλλου το πουλί.
Γαμώ του άλλου το πουλί.

Γιατί μωρή, γιατί με του άλλου το πουλί, γιατί.
Εντάξει ήτανε μακρύτερο κι επειδής
δεν σου ‘κανε το δικό μου, τ’ όμορφο,
το μικρό, το κουλτουριάρικο, γιατί,
που του ΄λεγες ντίρι, ντίρι, ντίρι
μικρό μου τσιπιτσιτίρι, γιατί.

Γιατί με του άλλου το πουλί, γιατί,
γαμώ το κέρατο μου
αφού είστε περισσότερες που τους βρίσκετε.

Μακριά απ’ τον κώλο μας κι όπου θέλει ας πάει
αυτή αυτά που σου ‘κανε να μην τα μαρτυράει.

Γαμώ του άλλου το πουλί.

[Όλοι στις 18 Μαΐου στο Πεδίο του Άρεως
και στην πλατεία Αριστοτέλους
να βροντοφωνάξουμε για την ισότητα στα πουλιά.
Ένα το χελιδόνι…………
Μη λείψει κανείς και μεγάλοι και μικροί, όλοι.
Πουλιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους]