.Είμαι από χώμα και νερό
μια μέρα είμαι ενός άγνωστου σύμπαντος
σκόνη από αρχαίους πλανήτες με έφτιαξε
μέταλλα απλά του διαστήματος.

Ο ύπνος μου είναι το χώμα που πεινάει
η λύπη που κάθεται στα παγκάκια του απογεύματος
και μιλάει με φίλους που ασπρίζουν.

Ξέρεις δεν έχει ανατολή χωρίς τη δύση
κι ο άνεμος είναι πάντα μια ανάσα πιο πονετικός
από την πνοή της φαντασίας .
Ξέρεις το χέρι του ανθρώπου ξεριζώνει
κι είναι το ίδιο που χαϊδεύει
Ξέρεις ότι δεν έχουμε προορισμό
παρά να επιστρέψουμε στους μεγάλους γαλαξίες
όπως η σκόνη που φυσάει ο άνεμος
και κάθεται πονετικά στους άδειους τάφους μας.