Μέρες άγριες, το αίμα σου ρουφάνε.
Παραλύει το σώμα, έρμαιο γίνεται
στον άνεμο.
Τι χρώμα έχεις ζωή, δεν ξέρω.
Μαύρο φοράς τα καλοκαίρια σου,
ροζ τους άγριους χειμώνες,
κόκκινο το φθινόπωρο που
με μια δρασκελιά προσπέρασες,
γκρίζο την άνοιξη που μόνιμα
περιμένεις…
Βρέχει, μα εσύ ξεγυμνώνεσαι.
Πόσο αλλόκοτη μου φαίνεσαι.
Νύχτωσε και ρούχο δεν άλλαξες.
Ποια εποχή επιτέλους φοράς;
Με κούρασε πολύ τόσο πολύ
το ένδυμά σου.