Σ' αυτό το στενό το δρομάκι
τον όρκο που είπες θυμήσου,
ότι είμαι για σένα εικόνα
και τ’ όνομα μου η προσευχή σου.

Μα τώρα εσύ δεν υπάρχεις κοντά μου
μ’ άφησες να ζήσω με την μοναξιά μου.
Και πίνω και πίνω το μαύρο μου δάκρυ
που μ’ έχεις ποτίσει γλυκιά μου αγάπη
σε τούτη τη στράτα, σ’ αυτό το δρομάκι.

Γυρνώ σαν στοιχειό μες στην νύχτα
και σένα πολύ σε θυμάμαι,
τ’ αστέρια κι η νύχτα, τ’ αγέρι
γιατί είμαι μόνος με ρωτάνε.

Μα τώρα εσύ δεν υπάρχεις κοντά μου
μ’ άφησες να ζήσω με την μοναξιά μου.
Και πίνω και πίνω το μαύρο μου δάκρυ
που μ’ έχεις ποτίσει γλυκιά μου αγάπη
σε τούτη τη στράτα, σ’ αυτό το δρομάκι.