Δεν μιλάμε ίδια γλώσσα και οι δυο
κι είναι ανώφελο, παράξενο κι αστείο,
να ‘μαστε όμοιοι σαν δυο νερού σταγόνες,
σαν δυο άγκυρες από το ίδιο πλοίο.

Σαν δυο θαύματα που φτιάξαν οι αιώνες
δίπλα δίπλα στη ζωή να προχωράμε,
μ’ ίδιο τρόπο να πονάμε, να γελάμε
μ’ άλλη γλώσσα ο καθένας να μιλάμε.

Θέλω τόσα να σου πω,
θέλω τόσα να σου πω,
θέλω τόσα να σου πω
μα πως δεν ξέρω.

Της καρδιάς μου δεν ακούς εσύ το χτύπο
κι ούτε δάκρυσες ποτέ για ένα στίχο,
μα είμαστε όμοιοι σαν δυο νερού σταγόνες,
η φωνή μας είναι ολόιδια στον ήχο.

Και κρυώνουμε κι οι δυο μας τους χειμώνες
και τα χρόνια μ΄ ίδιο τρόπο τα μετράμε,
μ’ ίδιο τρόπο και οι δυο μας μιλάμε
μ’ άλλη γλώσσα ο καθένας μας μιλάμε.

Θέλω τόσα να σου πω,
θέλω τόσα να σου πω,
θέλω τόσα να σου πω
μα πως δεν ξέρω.