Κουφάρια και αποσκευές παραταγμένα στην ακτή
Επιμελώς συλλεγμένα από τη μόνη ζωντανή
Εκείνη την απελπισία χρόνου
Με χέρι τρεμάμενο
Επέμενε να χωρέσει όλο το κάρβουνο και όλο το χιόνι
Και ποιος νοιάζεται για αυτά;
Ούτε καν η κλαίουσα προδοσία
Έτρεξε χιλιόμετρα σε δρόμους άγνωστους
Τώρα περιμένει να επιστρέψει ο ήλιος στο σπίτι
Μέρες παραιτημένες από τη μνήμη
Και ο καπνός του φουγάρου ακόμα να μπλέκεται στα σύννεφα
Το μόνο ζωντανό από το ταξίδι εκείνο
Αυτός ο θολός ουρανός
Στο λιμάνι πάντα θα χάνεται η νίκη
Και κάποιος, ελπίζω, κάποιος
Να έχει χρόνο για την περισυλλογή
Η Μαρία Κουλούρη ζει στην Αθήνα.