Περπάτησα
στα χόρτα

Και όταν ξεράθηκα

Μύριζα
μελαγχολία του χειμώνα

Είχα
το μακρύ παλτό

Κουμπωμένο
ως τα δάχτυλα

Μην
τύχει και μ’ αγγίξει η βροχή

Και
επ’ ουδενί όχι η καρδία μου

Έτσι
επεκτατικά που μεγάλωνε κάθε απόγευμα

Ψάχνοντας
ρούχο να γαντζωθεί

Και
όσο και αν έλεγα κρύο

Εκείνη
την απόσταση

Ξέρω
καλά τι ήμουν

Ένα
περίβλημα όμορφης ζωής