Τις λένε διαδρομές δωματίου.
Δεν τρέχουν με του λαγού τη δύναμη
ή με την ελαφίσια ομορφιά.
Έχουν την περπατησιά της αγοράς,
εκδορείς λέξεων και κρεμασμένα αισθήματα
σαν εκλεκτά αμνοερίφια.
Έχουν ξεχάσει να διεκδικούν,
δικαιολογούν πως ένα δωμάτιο
μπορεί να γίνει παζάρι με σώματα ποθητά.
Περπατώντας αργά φτάνουν στην πόρτα.
Είναι οι ίδιοι πάντα στον χώρο
και με τους άλλους σε απόσταση.
Σαν βγουν απ’ το δωμάτιο και κατέβουν στην αγορά,
τίποτα δεν θα τους φανεί ξένο.
Τα σφαγεία των κενών είναι εγκεφαλικά.
Δεν τρέχει αίμα.
Ευτυχώς δεν υπάρχουν θύματα.