Η προσευχή μαζεύει τον άνεμο,
τα ηλιάνθεμα, τα γυμνόχερα πάθη,
την Ανάσταση.
Το φιτίλι σιγοκαίει στην κούπα του καφέ,
πορσελάνινη με λουλούδια της άνοιξης.
Το χαλί της εξώπορτας πετά
σιμά στα νεροκάλαμα του έλους.
Εμείς γυμνοί φορούμε την αλήθεια,
δέρμα ξηραμένο από παλιά,
δεσμευμένες λέξεις στη γλώσσα,
πλέκοντας μ’ αδράχτια το ξέφωτο.