Έρχονται νεκροί συγχωριανοί
με τα ζωνάρια και τις τραγιάσκες τους,
έρχονται τοίχο τοίχο, τα Ψυχοσάββατα.

Σπρώχνουν νυχτιάτικα το χέρι μου,
οδηγούν τη γραφίδα στο χαρτί.
Επιμένουν
με το τουφέκι και το άροτρο
να γραφτούν στο βιβλίο μου.

Ψιθυρίζουν λόγια από την εξόδιο ακολουθία
κι υπογράφουν με σταυρό

Που έστιν η του κόσμου προσπάθεια;
Που έστιν η των προσκαίρων φαντασία;
Που έστιν ο χρυσός και ο άργυρος;
Που έστιν των οικετών η πλημμύρα
και ο θόρυβος;
Πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά.