Κάποτε έγραφες ποιήματα
κι ούτε θυμάσαι που τα έκρυψες.
Μα οι στίχοι είναι σφαίρες,
τις ξεχνάς όταν γυρίσεις στη ρουτίνα
τής ειρήνης·
ξεδιπλώνεις κάποιο ρούχο
και ξεφεύγουν στο πάτωμά,
κοιτάζεις την καρδιά σου
και καρφώνονται στα μάτια σου.

Τις νύχτες οι σφαίρες
τρυπώνουν στα όνειρά σου
κι όταν δακρύζεις,
οπλίζει μέσα σου
το ποίημα ετοιμοπόλεμο.