Ξεχνάς τα πρώτα λόγια
που τα χείλη σου μου λέγανε,
ξεχνάς τις πρώτες νύχτες
που από έρωτα μας καίγανε.

Ξεχνάς τις υποσχέσεις
και τα όνειρα που κάναμε,
ξεχνάς και τώρα λες
τα περασμένα πως πεθάνανε.

Κι αν δεν μ’ αγαπάς
κι όλα τα ξεχνάς είναι θέμα σου προσωπικό,
όμως δεν μπορείς
να μου τ’ αρνηθείς με τις αναμνήσεις μας να ζω.

Κι αν δεν μ’ αγαπάς
κι όλα τα ξεχνάς και ζητάς κι εγώ να ξεχαστώ,
όμως δεν μπορείς
να μου τ’ αρνηθείς με τις αναμνήσεις μας να ζω.

Ξεχνάς τον κόσμο έχανες
στο πλάι μου σαν έγερνες,
ξεχνάς σαν το πουλί
στην αγκαλιά μου όταν έτρεμες.

Ξεχνάς τα χτυποκάρδια
που αχώριστοι περνούσαμε,
ξεχνάς για την αγάπη μας
στους δρόμους τραγουδούσαμε.

Κι αν δεν μ’ αγαπάς
κι όλα τα ξεχνάς είναι θέμα σου προσωπικό,
όμως δεν μπορείς
να μου τ’ αρνηθείς με τις αναμνήσεις μας να ζω.

Κι αν δεν μ’ αγαπάς
κι όλα τα ξεχνάς και ζητάς κι εγώ να ξεχαστώ,
όμως δεν μπορείς
να μου τ’ αρνηθείς με τις αναμνήσεις μας να ζω.