Πως μ’ αρέσει να κοιτώ ψηλά,
στα σύννεφα να σχεδιάζω,
τη μορφή σου κάνω σκέψη,
κι έτσι το μυαλό μου όλο αδειάζω.

Θέλω να βγω απ’ τ’ αδιέξοδό μου,
μόνο καλό θέλω στον εαυτό μου,
μα κάνω κι ίσως μια φορά να προσπεράσω,
ότι κι αν είναι αρνητικό να το αλλάξω,
κι όλα τ’ άλλα θα ξεχάσω.

Αν ήξερες λίγο πόσο σ’ αγαπάω,
σε σκέφτομαι πάντα όπου και να πάω,
κι αν φοβηθείς πως μπορεί ν’ αλλάξει κάτι,
και να πληγωθείς να μη φοβάσαι,
θα είμαι για σένα εδώ, να το ξέρεις,
να το ξέρεις, πάντα θα ‘μαι εδώ.

Κοίταξέ με, κοίτα με στα μάτια μου,
δες τι βλέπεις, δες και πες μου αν μπορώ,
αν μπορώ να συνεχίσω να σε αγαπάω,
χάρη σου ζητάω να πορευτώ ξανά.

αν ήξερες λίγο πόσο σ’ αγαπάω,
σε σκέφτομαι πάντα όπου και να πάω,
κι αν φοβηθείς πως μπορεί ν’ αλλάξει κάτι,
και να πληγωθείς να μη φοβάσαι,
θα είμαι για σένα εδώ, να το ξέρεις,
να το ξέρεις, πάντα θα ‘μαι εδώ.