Ωστόσο μου έμεινε στη μνήμη
Εκείνος ο συμπολίτης μας
κοντόσωμος, τυφλός,
βιολιστής.

Σχεδόν ρακένδυτος,
στη δυστυχία του σχεδόν ευτυχής
καθισμένος διπλοπόδι
στο πεζοδρόμιο.
Συνέχιζε τις χαρούμενες μελωδίες
στο δοξάρι του.

Με το τραγούδι,
[δια τα προς το ζειν]
έτερπε, ευφρόσυνη, βραχνή,
παραπονιάρα θα έλεγα η φωνή του
«Στο όνομα του Ιησού Χριστού
ό,τι προαιρείσθε χριστιανοί»
τον κάθε διερχόμενο.