Έναστρος ουρανός…
Φωτοβολίδες…
Τροχιοδεικτικά…

Αυτός
μ’ άδειο στομάχι
λερό κορμί
στ’ άγριο σκοτάδι
στη φλογισμένη γη
να σέρνει τ’ άρβυλά του.

Στις τσέπες ξυλοκέρατα
Αργό
σε σκιά θανάτου
κάθε βήμα.

Στον ήλιο κρύπτη επισφαλής
οι θημωνιές
ξεροπήγαδα
οι γιδομάντρες.

Στην ασαφή πορεία
φανός στα πόδια
το ματωμένο τής Πατρίδας του
φεγγάρι.

Κάθε βήμα πόνος
στον πληγωμένο του μηρό
και μες στα στήθια
άλλος πόνος-οδυρμός
η γενέθλια γη
σπιθαμή τη σπιθαμή
που έμενε σκλάβα πίσω.