.Καρικκίν,
Φίλε κι’ αδερφέ μου Αρμένη.
Τώρα καταλαβαίνω τις διηγήσεις σου
τις ατέλειωτες, τις μυστηριώδεις
για τα εγκλήματα στην αρχή του αιώνα.
Τώρα καταλαβαίνω
τον καημό —σου.

Σφαγμένοι πρόγονοι.
Σπίτια χαλασμένα.
Χαμένες πατρίδες…

Έλα,
οι πόνοι μας σμίγουν.
Τα δυο βουνά μας
Αραράτ —Πενταδάκτυλος
ζητούν απολύτρωση.