Μεγαλώνω
και δεν είναι πως δεν τα έχω πάει εντάξει
μα δεν πήγα το ταξίδι που είχα τάξει
στον νεότερο εαυτό μου, τότε στα δεκαοχτώ μου
που θα γύριζα με αμάξι όλη την γη, όλη την γη.

Τα μεθύσια με χαλάνε τελευταία παραπάνω
ίσως φταίει που όλο τρέχω και δεν φτάνω,
ίσως φταίει και η ηλικία, είναι μια δικαιολογία
που την κούρασή μου εν μέρη εξηγεί.

Και όλοι οι φίλοι μου βαραίνουν και βαριούνται
ξέρουν τόσα μα διαρκώς αναρωτιούνται
κάνουν σαν να τα έχουν όλα δει
σαν λοντάρια μεσα στο κλουβί.
Και δουλεύουν διαρκώς σαν μηχανάκια
και τα Σάββατα ξεδίνουν σε μπαράκια,
μα τα φτύνουν μια το πολύ
το ξενύχτι πια τους εξαντλεί.

Μεγαλώνω
δεν μ' αρέσει να πληγώνω, με θυμώνω
και μαζί μου και η γενιά μου μεγαλώνει
πότε πρόλαβε να ξεκουραστεί
πριν καλά καλά να δοξαστεί
γίναμε καλοί μικροαστοί και δεν είμασταν εμείς αυτοί,
γίναμε καλοί μικροαστοί και δεν είμασταν εμείς αυτοί.

Μεγαλώνω
και με τρώει κάθε βράδυ που ξαπλώνω
όταν την μισή ζωή μου μετανιώνω
και την πλάτη μου γυρίζω
στο όνειρό μου αποκοιμίζω
αν και ξέρει τι μου λείπει και εξηγεί.

Κάποια μέρα απο την αρχή θα ξυπνήσω
και όσα έβαλα στον πάγο θα τα ζήσω
δε θα ακούω άλλο μη και μη
και θα πάω και αυτήν την εκδρομή
που δεν έκανα στα δεκαοχτώ μου
όταν πούλησα τον εαυτό μου
στην μεγάλη ανθρωπομηχανή
προσδοκώντας κάτι να φανεί
να με βγάλει έξω απο την γραμμή
να ανατρέψει την διαδρομή.

Να μην με απασχολεί ούτε λίγο ούτε πολύ
που μεγαλώνω.