Χαμένος και περαστικός
μα όπως πάντα βιαστικός
σε λάθος συνοικία πήγα
και μια Ελλάδα άλλη βρήκα:
Δρόμοι σκαμμένοι και λεροί,
κάτι παράγκες παρακεί,
στις πόρτες μπρος παλιοκασόνια,
σπίτια φτιαγμένα από χαρτόνια.

Ήμουν απλά περαστικός,
εγώ είμαι Έλληνας σωστός:
Προσέχω και τον διπλανό μου
μα θέλω πάντα το καλό μου.

Γριές, γερόντια ξεχασμένα
με κάτι μάτια αδειασμένα,
με στόματα ξεδοντιασμένα,
ελπίδες κι όνειρα χαμένα.
Λίγο πιο κεί τσούρμο παιδιά,
παίζουν μ’ αδέσποτα σκυλιά,
κάποιος τους κάνει τον πιο μάγκα,
φτιάχνει με τσίγκους μια παράγκα.

Ήμουν απλά περαστικός,
εγώ είμαι Έλληνας σωστός:
Προσέχω και τον διπλανό μου
μα θέλω μόνο το καλό μου.