Ο Μπάιρον πίνει ο Βάκχος γελά
Κλείνει τα μάτια του στο φως της μέρας
Κουνάει τα κέρατα χτυπάει τα φτερά
Ο Μπάιρον Άγγελος ο Μπάιρον τέρας

Από τον Τάμεση ως τον Αλή
Καμία συγχώρεση καμία ελπίδα
Ίδια τα σύννεφα η ίδια πληγή
Ο λόρδος Μπάιρον χωρίς πατρίδα

Ακούς από μακριά την κραυγή
Κοιτάζοντας τους πύργους της Μάνης

Πειρατές
Πειρατές

Ήρθες ως εδώ να σωθείς
Ή μήπως ήρθες εδώ να πεθάνεις

Ιαχές
Ιαχές

Που ειν΄ το χρυσάφι σου ποιος το μετράει
Πατριδοκάπηλοι κι απατεώνες
Σ’ έναν εμφύλιο κανείς δε νικάει
Αλήθεια πέρασαν δύο αιώνες

Ποτάμι ο χρόνος κυλάει αργά
Κανέναν η Άνοιξη δεν περιμένει
Μπροστά στα μάτια μας η ομορφιά
Κι εμείς ελεύθεροι πολιορκημένοι

Τόσα πολύχρωμα βεγγαλικά
Μοιάζει ασήκωτη η πανοπλία
Κάτω απ’ τη μάσκα της χαμόγελα
Κι αλλάζει πρόσωπο η τυραννία
Τα άλογα μες στη βροχή
Κοιτάζουν διψασμένα τη θάλασσα

Πυρετός
Πυρετός

Είναι αυτή εδώ η ακτή
Κι αυτός ο τελευταίος που διάλεξες

Ουρανός
Ουρανός

Μοιάζουν όλα τώρα τόσο καθαρά
Μέσα στην ψυχή σου βρέχει χρόνια
Τρέμουν οι καθρέφτες
Τρέμουν τα νερά
Μια λιμνοθάλασσα αιώνια

Ο Μπάιρον σβήνει
Κι ο Βάκχος αργά φεύγει και κρύβεται
Μέσα στο πλήθος
Πες μου στ’ αλήθεια τι σημαίνει σκλαβιά

Ο Μπάιρον ήρωας
Ο Μπάιρον μύθος