Ο Αλής, τ’ ασλάνι του Θεού, προτού πεθάνει
κάλεσε τα παιδιά του στο ντιβάνι,
τον Χουσεΐν μαζί με το Χασάνη,
κι είπε το τελευταίο του φιρμάνι:

Τη Ζουλφικάρ προσέξτε, το σπαθί μου
να μπει στην κάσα μου και πάρτε την ευχή μου.
Κι αφήστε με μονάχο στο πατάρι
που θα ‘ρθει ένας φακίρης να με πάρει!

Τ’ αγόρια τον βολέψαν και κρυφτήκαν
να δούνε ποιος θα ‘ρχοτανε σκεφτήκαν.
Μα ο ξένος είχε πρόσωπο κρυμμένο
με πέπλο μυστηρίου σκεπασμένο.

Τ’ αγόρια τις γκαμήλες πλησιάζουν
που κουβαλούσαν τον Αλή κι αρπάζουν
τον πέπλο του φακίρη. Τότε εφάνη
ο ίδιος ο Αλής, του Θεού τ’ ασλάνι.

Κι έφυγε μεσ’ στην έρημο, εκεί πέρα
μα θα ξαναγυρίσει κάποια μέρα
ο Αλής θανάτω θάνατον πατήσας
λιοντάρι του Θεού και της ψυχής σας!