Αγαπητέ μου άγνωστε, δε γράφω να με σώσεις

μιλώ απλώς με τ’ απολύτως απαραίτητα
όπως φυσάει χωρίς ταυτότητα
κι όπως αστράφτει δίχως σημασία
όπως τα χρόνια στην καμπάνα μου χτυπούν
γράφω ανάμεσα στα ερείπια, και η τρέλα

μία πόρτα κινδύνου να βγεις και να μπεις.

η εποχή της άρνησης

Δεν είμαι Εγώ φυλακισμένη
είμαι Εγώ φυλακισμένη;
Εγώ φυλακισμένη!
φυλακισμένη.