|
Στίχοι: Γιώργος Δελιόπουλος
Μουσική: Αμελοποίητα
Κάτω από τη βροχή περπατώ μία ξένη
όλα πλέον είναι κάποιο ποίημα άλλο
τα παλιά μας στέκια λαμαρίνες κούφιες
και η πόλη πέτρωσε, γίνατε αγάλματα
θόλωσαν τα μάτια, με κοιτάτε άγνωστη
σαν μικροί φεγγίτες παιδικών μου ονείρων
όσο τρίζουν οι έγνοιες δυνατά στα δόντια
καθεμιάς ο πόνος μυστικό κρησφύγετο
φίλες, πού χαθήκατε στην ομίχλη όλες;
καραβάνι ο χρόνος μάς ξεπούλησε όμως
και παράτονα της μνήμης υπόλοιπο άφησε
μια κιθάρα ορφανή από τα περασμένα.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 10 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|