Έλα, έλα να σου δείξω
τον γυάλινο ακροβάτη μου·
κατοικεί στο πρώτο συρτάρι,
πίσω από κάτι τσαλακωμένα ποιήματα.
Νυχθημερόν περπατά στις μύτες
να μην ξυπνήσουν οι ρωγμές
και τα νερά.

Δεν καίγεται…
Δεν πνίγεται…
Δεν σπάει…

Ο γυάλινος ακροβάτης,
οι ρωγμές,
τα νερά·
να θυμηθείς
να μην ξυπνήσουν
γιατί εδώ τα γυάλινα
πληρώνουν τα σπασμένα.