|
Στίχοι: Ελένη Βαρθάλη
Μουσική: Αμελοποίητα
Το πάθος της πλημμυρίδας ίσως να καταργεί την άμπωτη.
Κοιτάζω την ανακύλιση των νερών
συνάζοντας επίμονα
το φλοίσβο ενός διαφυγόντος κόσμου
καθώς αντιγυρίζει σπασμός σ΄ ηλιοδεμένη πέτρα.
Η αλισάχνη στα χέρια μου σπουδάζει τη θάλασσα.
Μαδώ τον κλειστό ορίζοντα
και φτιάχνω ένα αέναο ποίημα
μ΄ ό,τι περίσσεψε απ’ τη ρίμα του καιρού
θρέφοντας τις αισθηματικές απολήξεις μου.
Όσο μαθαίνω τόσο κατοικώ
αλιεύοντας τη φωνή μου.
Πλησιάζω σ΄ αυτό που πάντα υπήρξα
και διαδοχικά εισέρχομαι
στο αρχέτυπο σώμα,
της αγάπης σώμα.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 19 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|