Ψάχνεις για λύσεις στο παράλογο κενό
να σ’ ανεβάσουνε στον έβδομο ουρανό.
Σκόνες, χαπάκια, ενέσεις, ηδονές
που μοιάζουν πόρνες με χαρές προσωρινές.

Και στα φορτώνουν στη δική σου επιλογή
κι εσύ βολεύεσαι με μια υποταγή
φυλακισμένος στου μυαλού σου τη πληγή.

Σε μια θανάσιμη, τρελή ναρκομανία
ζεις στο κενό, την μοναξιά και την ανία.
Μες στη ζωή σου τον ατέλειωτο χειμώνα
όαση βρίσκεις στα παραισθησιογόνα.

Πες μου γιατί θες να σβήσεις,
τα νιάτα σου να χαραμίσεις,
στα είκοσι σου τα χρόνια
λιώνεις και φεύγεις σαν τα χιόνια.

Και την αλήθεια αποφεύγεις μ’ απειλές
για αυτό μ’ ελπίδες μόνο ζεις απατηλές.
Μέσα στις φλέβες σου ο θάνατος περνά
κι εσύ ταξίδι ξεκινάς στο πουθενά.

Και στα φορτώνουν στη δική σου επιλογή
κι εσύ βολεύεσαι με μια υποταγή
φυλακισμένος στου μυαλού σου τη πληγή.

Ριγά η ανάσα σου στο κάλεσμα του χρόνου
γίνεσαι σύντροφος και δουλικό του πόνου,
Τον εαυτό σου έχεις κάνει τυραννία
για ένα πάθος που σου έγινε μανία.

Πες μου γιατί θες να σβήσεις,
τα νιάτα σου να χαραμίσεις,
στα είκοσι σου τα χρόνια
λιώνεις και φεύγεις σαν τα χιόνια.