Βάζω μέσα στα πακέτα
ότι έμεινε δικό σου,
το κουτί με ασπιρίνες
από ένα πυρετό σου.

Τα μπουκάλια από τις μπύρες
με τα χείλια σου επάνω,
τα κλειδιά που σου είχα δώσει
και το πάτωμα το χάνω.

Κι ένα κουτί γλυκά
βρήκα παρηγοριά,
χαράματα που έφυγες
τα έφαγα πικρά.

Είσαι μέσα στην καρδιά μου
ένα τρυφερό τοπίο,
μια φωνή που δεν θα σβήσει
απ’ της μοναξιάς το κρύο.

Ένα ήσυχο μινόρε
στην παλιά μας την κιθάρα
και ο μαύρος μας ο γάτος
που τον φώναζες λαχτάρα.

Κι ένα κουτί γλυκά
βρήκα παρηγοριά,
χαράματα που έφυγες
τα έφαγα πικρά.