Ήταν ωραίο το ταξίδι του μυαλού.
Ούτε που νοιάστηκα για της καρδιάς
το ναυάγιο.
Για τα τσακισμένα κατάρτια,
για τα σχισμένα πανιά, για τους νεκρούς
που δε συλλέχτηκαν στην ώρα
της μάταιης προσευχής τους.

Ήταν γλυκιά η αποφορά της σελήνης
στο τελευταίο τέταρτο. Ό, τι απομένει
από το γύρω του κόσμου σε εικοσιοκτώ
ημέρες δορυφορικής επικάλυψης.

Ποιος επιλέγει τα όνειρα; Ποιος κοστολογεί
την ασέληνη των ναυαγών ζωή; Ποιος
ρετουσάρει τη δική μου την καρδιά; Ποιος
ορίζει τη ματαιότητα;

Ήταν ωραίο το ταξίδι του μυαλού.
Ούτε που νοιάστηκα για της καρδιάς το ναυάγιο.