Η κιβωτός μου
ταξιδεύει μεσοπέλαγα
σαλεύει με το κύμα
Οι κραδασμοί την εκτινάξουν στα ύψη
Ύστερα πάλι πέφτει
και πάλι ανεβαίνει

Ο άνεμος που ξελόγιασε τη θάλασσα
δεν λέει να σταματήσει
ώρες πολλές κρατάει το σκαμπανέβασμα
ο κίνδυνος μεγάλος

Τα λόγια στέκονται στα χείλη
όπως το λεμόνι για τη ναυτία
Τα παίρνω πίσω
Στέλνω σήμα να με περισυλλέξουν

Σφίγγω στα δόντια το κλαδί μου
και όσα θέλει να σου πει