Ο άνεμος παίρνει την αγάπη μου
μου ξεφεύγει βαθύς αναστεναγμός
μεγάλη η κλίση του εδάφους
και κατρακυλώ στο πιο χαμηλό σημείο του
καθώς δεν ξέρω με τι σχοινιά ορειβασίας
να γλυτώσω τον κατήφορο
πως να κρατηθώ απ’ το νήμα που μας ένωσε
με ποιες λέξεις να το διασώσω
πως ν’ αποφύγω να χρησιμέψει για ικρίωμα
αλλά να μεταδίδει ανάμεσά μας
και την πιο απαλή μας δόνηση

όχι πια θανατερούς κραδασμούς