Καθηλωμένα ρήματα
Κτυπήματα υπόκωφα

Υπομένω αγόγγυστα
το γρύλισμα μέσα στο στήθος μου
οπού ανάκατα τα λόγια περιμένουν
να τα ανασύρω προς τα έξω

Η καινούργια μου πατρίδα
διαγράφει στον χάρτη τα όριά της

Γεύομαι το ψωμί της
σαν αντίδωρο
και το κρασί της μετάληψης
με στεριώνει μετά από πολύ καιρό

Ο αυτοέλεγχος λυγίζει ωστόσο
και ξεκινώ λυπητερό τραγούδι
που απλώνεται σε πλατεία πεδιάδα
Ενώ τα μακρινά βουνά
φέρνουν πίσω την ηχώ του

Ρωμαλέα νοιώθω ξαφνικά
τα άκρα μου
έτοιμα για νέα εξερεύνηση