Όσο κι αν προσπαθείς δε θα μπορέσεις
Να εκμηδενίσεις τη μνήμη των πραγμάτων
Να ταπεινώσεις την ανάμνηση εκείνου
Που μες σε φλόγες ανασήκωνε το σώμα σου
Και το απίθωνε λιπόθυμο πέρα απ’ την καταχνιά

Όπου κι αν πας θα σε καταδιώκει
Ο βόγκος του θηρίου που δαμάστηκε
Βαθιά μια δίψα σκοτεινή θα σε παιδεύει
Σαν τότε που το παραπέτασμα εσχίσθη
Και ξαναβρήκε ο άγγελος την πρώτη του λαλιά

Όσο κι αν πολεμάς δε θα εκπορθήσεις
Τις μυστικές εστίες αντιστάσεως
Δεν ωφελεί να σημαδεύεις χωρίς στόχο
Εκεί που πλάγιαζες με ιαχές θριάμβου
Ενέδρες θα σου στήνουνε κρυμμένες μες στην αντηλιά