ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ να φεύγει ξαφνικά
Η γη υπερυψούται μέσα σε δυο πυρωμένα
Στόμια να θροΐζουν διάφανα πέπλα
Λέξεις ασπόνδυλες να φτερουγίζουν
Φρύγανα στα μαλλιά να καίγονται

Κάτι σαν ανυπαρξία

Και στη γωνία να ελλοχεύει η Λάμια
Να γδύνεται ασταμάτητα φορώντας κατακόκκινη
Και ολοκαίνουρια κάθε φορά στολή