Είν’ ο στεγνός χείμαρρος

Η δυστυχία με τα ρικνά δάχτυλα
Που έκρουσε τη θύρα μου
Μια σιωπή από χιόνι απλώθηκε
Στα δώματα της αμφιλύκης

Οι νεκροθάφτες του ύπνου μου
Πέταξαν όλες τις χαρές μου
Όλα τα όνειρα
Σ’ ένα βαθύ χαντάκι

Και τώρα σκαλίζω
Σκαλίζω ακατάπαυστα
Για να φυτρώσει πάνω στο χώμα
Λίγη πράσινη χλόη