’Όταν ο ουρανός διασκορπίζεται ένδοξα
Και τ’ άστρα ταξιδεύουν
Στη νηνεμία της νύχτας

Πόσο άθικτη μαγεία
Πάνω στη λίμνη

Κανείς δεν ξέρει πότε
Θα ξημερώσει

Κάποια πηγή
Αναβλύζει από άγνοια

Προαιώνιο χιόνι σκεπάζει
Τα βλέφαρα των λουλουδιών

Η θύμηση έπειτα
Ενός άλλου κόσμου