Λόγια στον αέρα, λόγια
σαν ακούρδιστα ρολόγια,
άδικα σου λέω.
Στην τρελή σου την πορεία,
κάνω μια διαμαρτυρία,
αχ κάθομαι και κλαίω.

Δεν ακούς, δεν ακούς,
κι όλο κάνεις παρέα μ’ αυτούς.
Δεν ακούς, δεν ακούς,
κι όλο ψάχνεις καινούργιους δεσμούς.

Η μορφή σου δε μ’ αφήνει,
σαν τον πυρετό με ψήνει,
μόνος μου φοβάμαι.
Κομπολόι η μοναξιά μου,
που ’χει χάντρες τα όνειρά μου,
έχω να θυμάμαι.

Δεν ακούς, δεν ακούς,
κι όλο κάνεις παρέα μ’ αυτούς.
Δεν ακούς, δεν ακούς,
κι όλο ψάχνεις καινούργιους δεσμούς.

Δε μ’ ακούς, δε μ’ ακούς,
κι όλο κάνεις παρέα μ’ αυτούς.
Δε μ’ ακούς, δε μ’ ακούς,
κι όλο ψάχνεις καινούργιους δεσμούς.