Μόνοι μας ξεμείναμε, εαυτέ μου,
έφυγε έτσι ξαφνικά, δικέ μου.
Λύσε μου όμως μια απορία,
έτσι μόνο για την ιστορία:

Πες μου ποια νομίζει πως είναι
που όσα έχω κάνει ξεχνάει,
σαν ένα χαρτί τσαλακώνει
την καρδιά μου και την πετάει.

Μόνοι μας ξεμείναμε, εαυτέ μου,
κι ας μην το περίμενα ποτέ μου.
Ένα πράγμα πρέπει να ρωτήσω,
γιατί δεν μπορώ να το εξηγήσω:

Πες μου ποια νομίζει πως είναι,
που όσα έχω κάνει ξεχνάει,
σαν ένα χαρτί τσαλακώνει
την καρδιά μου και την πετάει.