Τα σύννεφα κρεμνούν τις εικόνες τους

Θρυμμάτισε το δοξάρι της η χαραυγή
Ο ουρανός έχει χιονίσει τα πρώτα του βλέφαρα

Θρηνήστε τον Άδωνη

Τα πράσινα κλωνάρια του κορμιού Του
Τη γαλάζια φλέβα της υπομονής Του
Τον καρφωμένο ήλιο του στήθους Του
Τα μαργαριτάρια των ματιών Του
Τη λαμπερή ομίχλη της φωνής Του
Τον ματωμένο ίσκιο της νυφικής κλίνης των μαλλιών Του

Φυλάξτε τα διασκορπισμένα μέλη Του
Μέσα στα πιο λευκά σεντόνια
Για να ’ρχεται κάθε άνοιξη να τ’ ανταμώνει

Κι ας απλωθούν τα δάκρυα

Να γίνουν πέπλα γιασεμιών
Και να ντυθούν τα χρώματα τ’ ουράνιου τόξου
Κι ας ανεβούν την κλίμακα των αρωμάτων