Δίχως να καταλάβω
κοίταξα πίσω μου,
σ’έναν παλιό καθρέφτη
είδα τον ίσκιο μου.

Έβαλα τα καλά μου
να βρω το δρόμο μου
μα είδα την ερημιά μου,
τα σκόρπια χρόνια μου.

Τι τρέχει;
Τι τρέχει εδώ;
Ποιος είσαι;
Με ποιον μιλώ;

Τι τρέχει;
Τι τρέχει εδώ;
Απ’ όσο θυμάμαι
δεν ήμουν έτσι εγώ.

Ύστερα είδα εσένα
με κοίταξες κι εσύ
και έγιναν όλα ένα
θάλασσα και νησί.

Μου πες πως ήσουν μόνη,
φοβόσουν μη χαθείς.
Απ’ τη δική μου μοίρα
πάρε να ζεσταθείς.

Τι τρέχει;
Τι τρέχει εδώ;
Ποιος είσαι;
Με ποιον μιλώ;

Τι τρέχει;
Τι τρέχει εδώ;
Απ’ όσο θυμάμαι
δεν ήμουν έτσι εγώ.