Θα ’θελα να μείνουμε
ανάμεσα σε δύο διαδρομές
αντάμα να κοιτιόμαστε
κι η μέρα να σβήνει ερήμην μας
πίσω απ’ το απέναντι βουνό∙
άραγε πώς θα ’ναι
κάτω από τους ίσκιους των δένδρων;
Πόσο φιλόξενα θα μας προσφέρουν
τη δροσιά τους;
Πόσο οι ήχοι θα απαντούν στις σιωπές μας;
Κι ύστερα, ύστερα πάλι
πόσο έτοιμοι θα νιώθουμε
πόσο έτοιμοι θα είμαστε
για την επόμενη μέρα;