Πικρή γεύση
ό,τι αφήνει μετά η μπόρα∙
δε σαλεύει τίποτα
κι αυτό είναι που με ανησυχεί
με προτρέπει να βγω έξω
και να τρέχω ακατάπαυστα στην εξοχή.
Όμως η παρόρμηση της στιγμή
με υπονομεύει∙
προτιμά να σωπαίνει, να υπομένει
και να παραμένει ανενεργή
κάτω από τη χρόνια επιρροή
του «κλεινού άστεως».