Αργά τις νύχτες προχωράς
και το σκοτάδι το φοράς
σαν το παλιό σακάκι.
Είν’ η αγάπη σου κρυφή,
τρένο χωρίς επιστροφή,
και στην καρδιά σαράκι.

Να την ξεχάσεις,
να την ξεχάσεις,
τον εαυτό σου προτού τον χάσεις.
Να την ξεχάσεις
να την ξεχάσεις
και τ’ όνομά της να διαγράψεις.

Δεν αξίζει για μι’ αγάπη να πονάς,
σαν αλήτης μες στους δρόμους να γυρνάς.
Δεν αξίζει για μια αγάπη να πονάς,
σαν αλήτης μες στους δρόμους να γυρνάς.
Να την ξεχάσεις,
να την ξεχάσεις.

Αυτή σε πρόδωσε σκληρά,
και την επόμενη φορά
ξανά θα σε προδώσει.
Όσες συγγνώμες κι αν σου πει
δίχως μια στάλα να ντραπεί,
ποτέ δε θα σε νιώσει.

Να την ξεχάσεις,
να την ξεχάσεις,
τον εαυτό σου προτού να χάσεις.
Να την ξεχάσεις
να την ξεχάσεις
και τ’ όνομά της να διαγράψεις.

Δεν αξίζει για μι’ αγάπη να πονάς,
σαν αλήτης μες στους δρόμους να γυρνάς.
Δεν αξίζει για μια αγάπη να πονάς,
σαν αλήτης μες στους δρόμους να γυρνάς.
Να την ξεχάσεις,
να την ξεχάσεις.