Αν μου δίνανε μονάχα
Ένα γέλιο από παιδί
Κι ενός γέρου τη σοφία
άλλη θα `φτιαχνα τη γη

Και θα γέμιζα τον κόσμο περιστέρια
Και στα σύνορα θα φύτευα παρτέρια

Αν μου δίνανε μονάχα
Στάλα πίστη από τυφλό
Και τα μάτια ενός κουρσάρου
Σ’όλους θά `βαζα μυαλό

Και θα γέμιζα τον κόσμο περιστέρια
Και στα σύνορα θα φύτευα παρτέρια

Αν μου δίνανε μονάχα
Ένα χτύπο από καρδιά
Και σημαία ενός πολέμου
Χίλια θά’ντυνα παιδιά

Και θα γέμιζα τον κόσμο περιστέρια
Και στα σύνορα θα φύτρωναν παρτέρια