Βροχερές είναι οι μέρες σου μα εσύ
κοιτάς να κρυφτείς δε μιλάς
γκρεμίζονται οι γέφυρες για ό,τι κυνηγός
το ξέρω θα σ’ άρεσε να ακούς αχνά την καταιγίδα
χωρίς να σκέφτεσαι χωρίς να απαντάς

Σε όρκους τρεις η νύχτα θα σε κλείνει
θα πέφτεις άδοξα κι αμέσως θα πετάς
κι απ’ το χθες κάτι θα σου θυμίζει
να φεύγεις μόνος σου ποτέ να μη γυρνάς

Ζαλισμένες φιγούρες οι σκέψεις σου για δες
πετάνε δυο λόγια πριν τρέξουν να χαθούν
το ξέρω θα σ’ άρεσε ν’ ακούς αχνά την καταιγίδα
χωρίς να σκέφτεσαι χωρίς να απαντάς