Antony Smyrnios
07-09-2022 11:44 | 1975 Θανάσης Γκαϊφύλιας Minos (2) – MSM 254 LP''Η Ατέλειωτη Εκδρομή Του Γκαϊφύλια''
03/1982 Βασίλης Παπακωνσταντίνου Minos (2) – MSM 432 LP''Φοβάμαι...'' |
μουσόφιλος
30-05-2018 02:38 | Σχετικά με την γένεση του ποιήματος, άμεσο ενδιαφέρον παρουσιάζει η ακόλουθη περικοπή επιστολής του ποιητή προς τον εξάδελφό του Θ. Δ. Καρυωτάκη, που γράφηκε στην Πρέβεζα στις 22 Ιουνίου 1928:
«Απόψε το βαπόρι ήρθε σημαιοστολισμένο. Μέγας θόρυβος μέσα στη Νομαρχία, όταν το είδαμε. Ο κ. Α΄ Γραμματεύς επήγαινε δώθε-κείθε ανήσυχος. Ποιος είναι μέσα; Ο Νομάρχης; Ο Γεν. Διοικητής ή καμιά άλλη προσωπικότης; Επιτέλους τώρα εξηκριβώθη ότι του πλοίου επέβαινε ο Σεβασμιότατος Ιωαννίνων (την ευχήν του να ‘χεις). Και τότε επέσαμε πάλι στη νάρκη μας.
Αυτά είναι τα νεώτερα της Πρεβέζης. Άλλη είδηση, η οποία ελπίζω να σ’ ενδιαφέρει εξ ίσου, είναι ότι προχθές ο κ. Ειρηνοδίκης απήγαγε την μερίδα που του έφεραν στο ξενοδοχείο [= εστιατόριο], επειδή την ήβρε ελλιπή, αφού την ετύλιξε πρώτα σ’ ένα καθαρό χαρτί. Την εζύγισε στην Αστυνομία, την έφερε πάλι, την εξεδίπλωσε, την έβαλε στο πιάτο του και την έφαγε». [Γ. Π. Σαββίδης]
Ο Κώστας Καρυωτάκης θα φτάσει στην Πρέβεζα τον Ιούνιο του 1928 και θα αυτοκτονήσει εκεί ένα μήνα μετά (21 Ιουλίου 1928). Ο ποιητής καταλήγει στην Πρέβεζα ύστερα από μία ακόμη δυσμενή απόσπαση, διότι η προσπάθειά του να φέρει στο φως τη διαφθορά και τη διασπάθιση χρήματος πίσω από τα προγράμματα μέριμνας για τους πρόσφυγες είχε προκαλέσει την οργή του τότε υπουργού Προνοίας Μιχ. Κύρκου. Ο ποιητής εργαζόμενος στο συγκεκριμένο υπουργείο είχε διαπιστώσει πλήθος παρατυπιών, όπως ήταν για παράδειγμα η πίστωση υπέρογκων ποσών για βοηθήματα που υποτίθεται ότι προορίζονταν για τους άπορους πρόσφυγες, αλλά κατέληγαν στα χέρια άλλων.
Πρέβεζα: Σχετικά με τον τίτλο του ποιήματος ο Γ. Π. Σαββίδης σημειώνει τα ακόλουθα: «Τελικός τίτλος του ποιήματος (σε αυτόγραφο αντίγραφο που δεν μπόρεσα να ιδώ) φαίνεται πως ήταν: Επαρχία, δηλαδή εξέφραζε την αντικειμενικότερη κρίση του εξόριστου ποιητή για την πόλη που είχε το βαρύ προνόμιο να τον φιλοξενήσει τις τελευταίες ημέρες της ζωής του. Ωστόσο δεν έκρινα θεμιτό, χωρίς να έχω ιδεί το αντίγραφο εκείνο, να αλλάξω τον τίτλο του γνωστότερου ίσως ποιήματος του Καρυωτάκη.
Ακόμη κι αν δεχτούμε πως η αυτοκτονία του ποιητή δεν ήταν αποτέλεσμα της κατάθλιψής του ή έστω πως δεν οφειλόταν μόνο σε αυτή του την ψυχολογική κατάσταση, είναι δύσκολο να παραγνωρίσουμε την έντονη δυσθυμία που χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο ποίημα.
Θάνατος, σχολιάζει ο ποιητής, είναι οι κάργιες που χτυπιούνται στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια∙ θάνατος, δηλαδή, είναι να συνοδεύει το μοναχικό σου βίο ο ήχος από τα πουλιά αυτά που, έχοντας φτιάξει τη φωλιά τους στα κεραμίδια, ακούγονται να έρχονται και να φεύγουν, με το φτερούγισμά τους πάνω στους πολυκαιρισμένους και φθαρμένους τοίχους να δημιουργεί ένα δυσοίωνο συναίσθημα.
Θάνατος είναι να βλέπεις γύρω σου γυναίκες, οι οποίες δίνονται στον έρωτα με την ίδια απάθεια και αδιαφορία που έχουν όταν καθαρίζουν κρεμμύδια. Γυναίκες που βλέπουν τον έρωτα σαν αγγαρεία και μεταφέρουν αυτή ακριβώς την αίσθηση ανηδονίας σε κάθε πράξη της καθημερινότητάς τους.
Μπορούμε, πιθανώς, να φανταστούμε τον ποιητή να συναναστρέφεται στο νέο του περιβάλλον με γυναίκες που λόγω ακριβώς του απαθούς ύφους τους να του δημιουργούν την εντύπωση πως ακόμη και την ώρα του έρωτα θα έχουν μια παρόμοια έκφραση αδιαφορίας.
Είναι εύλογο, βέβαια, πως κάθε αναφορά που εμπεριέχεται στο συγκεκριμένο ποίημα είναι μια παραποιημένη εικόνα της πραγματικότητας, η οποία προκύπτει από την κατάθλιψη που ταλανίζει την ψυχή του.
Θάνατος είναι να περπατάς στους βρόμικους και ασήμαντους δρόμους μιας πόλης στην οποία έχεις βρεθεί χωρίς να το θέλεις∙ στους βρόμικους δρόμους με τα λαμπρά και τα μεγάλα ονόματα, που κάνουν ακόμη πιο έντονα αισθητή την αντίθεση ανάμεσα στο τι θα μπορούσε να γίνει αυτός ο τόπος και στο που κατέληξε. Λαμπρά ονόματα ηρωικών προσώπων που αγωνίστηκαν με σθένος για να κερδίσει την ελευθερία της αυτή η χώρα, μόνο και μόνο για να γίνει τόπος που γεννά και συντηρεί καιροσκόπους, απατεώνες και διεφθαρμένους. Κι ας μην ξεχνάμε πως ο ποιητής κατέληξε εξόριστος στην επαρχιακή αυτή πόλη, ακριβώς γιατί προσπάθησε να έρθει αντιμέτωπος με την κλεψιά και την κατασπατάληση που μαστίζει τα κρατικά ταμεία.
Ο ποιητής βρισκόμενος στην Πρέβεζα χωρίς να το θέλει, αισθάνεται να τον καταπιέζει κάθε πτυχή αυτής της πόλης. Θάνατος για τον ποιητή είναι και ο μεγάλος ελαιώνας και η θάλασσα γύρω του, και πολύ περισσότερο ο ίδιος ο ήλιος, που χαρακτηρίζεται θάνατος μέσα στους θανάτους. Ο ήλιος, που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν πηγή ευτυχίας, αφού με το φως του θα φανέρωνε την ομορφιά αυτής της πόλης, για τον ποιητή είναι μια ακόμη πηγή θλίψης και πόνου, καθώς έρχεται να αποκαλύψει όλη τη μιζέρια και τη φθορά αυτού του τόπου που αποτελεί την τιμωρία του ποιητή. Ο Καρυωτάκης αισθάνεται εγκλωβισμένος στην απραξία της Πρέβεζας∙ αισθάνεται παροπλισμένος σ’ έναν τόπο όπου δεν μπορεί να συνεχίσει την προσπάθειά του να αποκαλύψει τα οικονομικά σκάνδαλα που απρόσκοπτα συνεχίζονται στην Αθήνα.
Θάνατος είναι η μιζέρια που ωθεί τον αστυνομικό να διπλώσει και να ζυγίσει την «ελλιπή» μερίδα, αφού η δική του ανώφελη τυπολατρία κι η αστεία επίδειξη εξουσίας του το πολύ να αποτρέψουν μια ασήμαντη διάθεση κερδοσκοπίας, τη στιγμή που στην πρωτεύουσα οι «μεγάλοι» κλέβουν ανενόχλητοι εκατομμύρια. Θάνατος είναι κι η ανούσια προσπάθεια της νοικοκυράς να στολίσει το μπαλκόνι της, αφού τόσο η ασχήμια της πόλης και των ανθρώπων, όσο και η ματαιότητα της δικής της ύπαρξης δεν μπορούν να εξορκιστούν μ’ όσα ζουμπούλια κι αν το φορτώσει.
Θάνατος είναι κι ο αργόσχολος δάσκαλος που κάθεται με την εφημερίδα του, πιθανώς, στο ίδιο πάντοτε σημείο, απολαμβάνοντας τον ευτελή σεβασμό που του διασφαλίζουν οι μετρημένες του γνώσεις.
Με τρόπο ειρωνικό ο ποιητής επιχειρεί να παρουσιάσει μια υποτιμητική εικόνα της πόλης που τον έχουν «εξορίσει», θέλοντας επί της ουσίας να τονίσει πως τίποτε το ουσιαστικό δεν μπορεί να επιτύχει κανείς όταν βρίσκεται τόσο μακριά από το κέντρο εξουσίας, την Αθήνα. Τι έχει λοιπόν να επιδείξει η Πρέβεζα; Μια στρατιωτική βάση με φρουρά, γεγονός που σημαίνει ότι η πόλη έχει το δικό της στρατιωτικό διοικητικό κέντρο, το οποίο παρουσιάζεται εντούτοις λειψό «Εξηκονταρχία» (αντί για εκατονταρχία). Κι ακόμη πιο έντονη ειρωνεία, αφού η στρατιωτική δύναμη φαίνεται πως υπάρχει για να διασκεδάζει απλώς τον κόσμο∙ την Κυριακή θ’ ακούσουμε τη μπάντα.
Ασήμαντη η Πρέβεζα, αφού τίποτε το ουσιώδες δεν αποφασίζεται και δε διαδραματίζεται εκεί, αλλά ακόμη πιο ασήμαντος ο ίδιος ο ποιητής, η πρώτη τραπεζική κατάθεση του οποίου είναι μόλις τριάντα δραχμές. Ένα μηδαμινό χρηματικό ποσό, που κατατίθεται ωστόσο, διότι ο ποιητής οφείλει ως άνθρωπος της εργατικής τάξης να αποταμιεύει χρήματα για να αντιμετωπίζει τις τρέχουσες ανάγκες του.
Ο ποιητής έχει πλήρη επίγνωση της ασημαντότητάς του, ιδίως αν συγκρίνει τη δική του ζωή με τα οικονομικά μέσα και τις πολιτικές διασυνδέσεις εκείνων που θέλησε να αντιμετωπίσει και κατέληξε τελικά σ’ αυτή την επαρχιακή πόλη.
Ο αποσπασμένος δημόσιος υπάλληλος με την ασήμαντη θέση περπατά αργά στην προκυμαία της πόλης, θέλοντας να γνωρίσει τον νέο τόπο διαμονής του, μα και για να περάσει την ώρα του∙ ίσως και για να αποδιώξει κάπως τη μελαγχολική του διάθεση. Οι υπαρξιακές ανησυχίες του οποίου είναι απολύτως ενδεικτικές της ψυχολογικής του κατάστασης. Ο ποιητής περπατά και αναρωτιέται αν υπάρχει, αν έχει κάποια έστω αξία, κι αν μπορεί η δική του ζωή να μετρήσει σε κάτι∙ ερωτήματα που τα απαντά μόνος του με τη συντριπτική διαπίστωση πως δεν υπάρχει! Το γεγονός ότι ζει, δεν σημαίνει κιόλας πως έχει μια ύπαρξη ουσίας. Με αυστηρούς όρους ιδωμένη η ζωή του είναι μια απλή επιβίωση∙ μια βιολογική κατάσταση, χωρίς πραγματικό νόημα σε σχέση με το κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι της εποχής του.
Κινείται σε μια αδρανή πόλη, όπου τίποτε δεν έχει σημασία. Το μόνο γεγονός που φαίνεται να διακόπτει την πλήρη απραξία είναι η άφιξη του πλοίου, το οποίο έχει υψώσει τη σημαία του ως ένδειξη ότι μεταφέρει κάποια σημαίνουσα προσωπικότητα. Ίσως έρχεται ο κύριος Νομάρχης, σχολιάζει ο ποιητής, χωρίς να αποκρύπτεται η ειρωνεία του γεγονότος πως ακόμη κι αν στο πλοίο επιβαίνει ο νομάρχης, αυτό δεν αποτελεί δα και τίποτε το σπουδαίο.
Η καταληκτική στροφή είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τα συναισθήματα του ποιητή. Η σκέψη του πως αν τουλάχιστον ένας από αυτούς τους ανθρώπους πέθαινε από αηδία, φανερώνει με πόση περιφρόνηση αντικρίζει τον τόπο γύρω του. Ο ποιητής είναι σαν να προσδοκά μια ένδειξη πως δεν είναι ο μόνος που αντιλαμβάνεται τη μιζέρια και την ασημαντότητα της επαρχιακής αυτής πόλης. Μιας πόλης που ζει στην απόλυτη απραξία και για την οποία η έλευση ενός ήσσονος σημασίας προσώπου, όπως είναι αυτό του νομάρχη, θα αποτελούσε αίφνης κάτι το ιδιαίτερο∙ μιας πόλης που προφανώς αγνοεί πόσα γίνονται στην Αθήνα και ποιας έκτασης είναι η διασπάθιση του δημόσιου χρήματος∙ μιας πόλης που λειτουργεί περισσότερο ως χώρος αποπομπής ανθρώπων παρά ως πραγματικά ζωντανός και με αξία τόπος διαβίωσης.
Αν, λοιπόν, ένας άνθρωπος πέθαινε από αηδία, θα έβρισκαν όλοι οι υπόλοιποι μια ευκαιρία να γλιτώσουν από την αδιανόητη πλήξη που βιώνουν, αφού σιωπηλοί μεν και θλιμμένοι, θα κατόρθωναν ωστόσο να διασκεδάσουν στην κηδεία του.
Ο άνθρωπος, βέβαια, που θα προβεί σ’ αυτή την πράξη είναι ο ίδιος ο ποιητής, ο οποίος θα αυτοκτονήσει λίγες εβδομάδες μετά τη σύνθεση αυτού του ποιήματος [https://latistor.blogspot.com]. |
orgotakis
28-06-2011 16:44 | ::xmas.:: |
filosofos
19-04-2011 12:08 | ::up.:: |
thrace
25-07-2010 15:39 | Τραγούδι-σταθμός για την ελληνική δισκογραφία. Βέβαια μια διόρθωση...δεν είναι (και γιατί να είναι;!) αυτή η δεύτερη μελοποίηση! Απίστευτη η ερμηνεία του Θανάση Γκαϊφύλλια και σ' αυτό το τραγούδι. Η ερμηνεία του Χρήστου Λεττονού στην μελοποίηση του Δήμου Μούτση (το 1975 και αυτή) καλή είναι, αλλά λιγο "κλεμμένη". Ο Γλέζος (αν και δεν έβαλε την τελευταία στροφή) έκανε σπουδαία δουλειά! Το τραγούδησε και ο ίδιος σ' έναν δίσκο του. Μετά, τρίτος - τέταρτος το έκανε εμπορική επιτυχία ο Β.Π. Αυτά για την ιστορία... |
anasvras
01-04-2010 04:41 | [Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
ένας πέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία]
Σ-Υ-Γ-Κ-Λ-Ο-Ν-Ι-Σ-Τ-Ι-Κ-Ο..... |
NEON KNIGHT
18-03-2010 02:22 | Δύσκολη η προσέγγιση του Καββαδία και του Καρυωτάκη από έναν απλό φιλόλογο με ένα απλό πτυχείο... δεν μπορούν να διδαχθούν όλα άμα δεν μπορείς να νιώσεις τα βιώματα των ποιητών....στην τελική μόνο αυτοί γνωρίζουν..... |
tender19
12-11-2009 16:51 | Διδάσκονται φίλε Nikats...Διδάσκονται όμως με τέτοιο ηλίθιο και κενό τρόπο και από τόσο άσχετους καθηγητές που οι νέοι όχι απλώς αδιαφορούν αλλά σιχαίνονται κιόλας την ποίηση γιατί την συνδέουν με εξετάσεις, διαγωνίσματα & πανελλήνιες και όχι με τη μαγεία που μπορεί να κρύβει ένας καλός στίχος, αν τον προσεγγίσεις φυσικά με ποιητικό τρόπο και όχι μέσω του βοηθήματος για το μάθημα "Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" των εκδόσεων...διαλέξτε εσείς έκδοση. Βέβαια κι εγώ που τα γράφω αυτά αναγκάστικα-όπως όλοι-να μπω σ'αυτή την τόσο προσβλητική για ένα ποιητή διαδικασία για να ανταπεξέλθω στις απαιτήσεις των καθηγητών μου. Ευτυχώς όμως έπεσε νωρίς στα χέρια μου ο "Σταυρός του Νότου" και αγάπησα τον Καββαδία και την ποίηση κατ' επέκτασιν... |
Γιάννης Χρυσέλης
08-05-2009 12:10 | να προσθέσουμε ένα Κ ακόμα
Καβάφης, Καρυωτάκης, Καββαδίας |
Γιάννης Χρυσέλης
08-05-2009 12:09 |
[Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
ένας πέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία] |
Nikats
06-03-2009 10:41 | Κ.Καρυωτάκης και Ν.Καββαδίας
Οι Μεγαλύτεροι Ποιητές της Ελλάδας.
κι όμως.....δεν διδάσκονται στα σχολεία.
κι όμως...ενας 16χρονος/20χρονος δεν τους γνωρίζει...........- |
xxix86
24-01-2009 03:34 | Το καλύτερο ποίημα για την ρουτίνα
Ύμνος για την απαισιόδοξη πλευρά της καθημερινότητας και την αυτοκτονική τάση
Η ερμηνεία του Βασίλη απλά συγκλονιστική
''Περπατώντας αργά στην προκυμαία
"Υπάρχω" λες κι ύστερα "Δεν υπάρχεις"
::theos.::
|
matares
19-12-2008 10:24 | ::censo.:: |
matares
19-12-2008 10:24 | Θα συμγωνήσω κι εγώ με το νέο κύμα και τον χαϊνη. ::mad.::
|
ΧΑΙΝΗΣ
12-10-2008 11:57 | συμφωνω με το '' ΝΕΟ ΚΥΜΑ '' |
e l l a
24-06-2008 09:13 | NAI.... AYTO TOY TRADOYD' EINEI POYLIH KALO....
EYTYXOS POU DEN ZEI NA DEI TI ANQROPOI DIABAZOYN TA POIHMATA TOY..... QA AYTOKTONOYSE KSANA
BLAXAKI (OXI BILLIY) |
katerinakon
26-04-2008 04:22 | Περπατώντας αργά στην προκυμαία
"Υπάρχω" λες κι ύστερα "Δεν υπάρχεις".
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ ΖΕΙΣ ΠΑΝΤΑ |
kokeroglou
14-04-2008 13:28 | αριστούργημα |
DIAFANA TRELOS..
10-03-2008 04:50 | 0 τελευταιος στιχος γιατι δεν μελοποιηθηκε ποτε?? |
scieda
12-01-2008 03:57 | Παράλειψη της σελίδας σοβαρή, η παραχώρηση της πληροφορίας ότι και ο Γκαϊφύλλιας έχει ερμηνεύσει υπέροχα την Πρέβεζα.
|
katerinakon
05-01-2008 03:59 | ΠΙΟ ΑΚΡΙΒΗ Ο ΤΙΤΛΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ 'ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΥΡΙΣΚΟΜΕΝΑ' ΤΟΜΟΣ Α'+Β' |
katerinakon
04-01-2008 07:06 | ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ...Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΖΩΗ,ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ...ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΑ ΑΠΑΝΤΑ Α'+Β'.... |
giannissta
03-12-2007 14:38 | Ακούστε το και απο το Δήμο Μούτση απο το δίσκο Τετραλογία του 1975 |
NEO KYMA
18-09-2007 05:22 | ::mad.:: ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΑΝ ΕΙΧΑΤΕ ΕΣΤΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΙ ΛΙΓΙ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΑΙΝΑΤΕ ΣΤΟ STIXOI.GR ΓΙΑ ΝΑ ΓΡΑΨΕΤΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΕΞΥΠΝΑΔΕΣ ΚΟΙΝΩΣ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΙΗΤΗ.
ΕΓΩ ΔΕΝ ΕΧΩ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙ ΠΑΡΟΛΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ.
ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ Ε Π Ι Κ Α Ι Ρ Α !!
ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΚΟΥΣΤΕ ΦΟΙΒΟ & ΚΑΡΒΕΛΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΤΕ!!!
|
mono gymno
22-02-2007 11:03 | Mήπως πρίν όλους αυτούς υπήρχε ένας Θανάσης Γκαιφύλλιας;Για το συγκεκριμένο τραγούδι μιλάω.Για ψάξτε το λίγο καλύτερα. |
Ανώνυμο σχόλιο
14-07-2006 | βασιλη εισαι θεος! |
djcostas
19-04-2006 | Θανατος στους δημοσιους |
Ανώνυμο σχόλιο
02-02-2006 | Με τον στιχο του καρυωτάκη και την φωνάρα του βασιλάρα μόνο ένα και γαμώ τραγούδι θα μπορούσε να βγεί... |
Ανώνυμο σχόλιο
21-12-2005 | ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΣ ΤΙΜΗ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ ΠΕΡΑΣΕ ΕΝΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ |
Ανώνυμο σχόλιο
29-11-2005 | ti na pei kaneis gia ena tragoudi me stixous karyotaki? o vasilis toy dinei pnoi...yperoxo |
Ανώνυμο σχόλιο
26-11-2005 | Ο Καρυωτακης δεν εγραψε αυτο μονο....μην το συνδεοθμε μονο μ'αυτο! |
Ανώνυμο σχόλιο
26-11-2005 | κανε τον πονο σου αρπα,κ γινε σαν αηδονι,κι γινε σαν λουλουδι,κανε τον πονο σου αρπα,κι γελασε κ σβησου..................... |
Ανώνυμο σχόλιο
11-11-2005 | ΠΩΣ ΗΤΑΝ Η ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΤΟΤΕ !!!!!!!!ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΟΠΟΥ ΟΛΟΙ ΘΕ ΝΑ ΜΠΟΥΝΕ. ΝΑΠΟΛΕΩΝ.- |
libertad
25-09-2005 | Επίσης το έχει ερμηνεύσει και ο Θανάσης Γκαιφύλιας, στον δίσκο "Ατέλειωτη εκδρομή". |
Ανώνυμο σχόλιο
07-06-2005 | geia sou preveza(gioto) |
Ανώνυμο σχόλιο
12-05-2005 | Οι στίχοι θυμίζουν, τι είναι να νοιώθεις το σκοτάδι της λάμψης, την αηδία και την ειρωνία για την ¨επίπλαστη τάξη¨ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΛΑΜΑΡΑΣ |
Ανώνυμο σχόλιο
08-03-2005 | ΜΕ ΤΟΣΗ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΘΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΣΑ |
Ανώνυμο σχόλιο
14-01-2005 | Αυτό είναι γραμμένο από τον Καρυωτάκη..ο οποίος και αυτοκτόνησε.. |
Ανώνυμο σχόλιο
12-01-2005 | θάνατος οι λεροί και ασήμαντοι δρόμοι, με τα λαμπρά μεγάλα ονόματα τους.... |
Αφιερωμένο από John153 - Athens
για Sweat Base 26 - Athens
18-11-2004 03:28 | Ελπίζω να μπορείσ να με καταλάβεισ και εμένα και τον ποιητή. αλλά να θυμάσε δύσκολοι καιροί για μικρούσ ποιητές. ::rol.:: ::rol.:: |
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | ti einai h zwh..ti einai o anthrwpos....... ( tzenh ) |
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | αυτο το τραγουδ εινε πουλιη καλο!!!!!ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΒΛΑΧΑΚΙΑ ( ΒΙLLIYS ) |
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | ΦΙΛΕ ΠΟΛΥ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟ ΣΕ ΚΟΒΩ. ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΠΑΣ ΣΕ ΛΙΓΟ ΕΙΣΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕΙΣ. ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΛΙΓΟ... |
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους |
 |
