Πότε μου βρίσκεις στα μαντήλια μου κραγιόνι
πότε μια τρίχα στο σακάκι σε φουντώνει
κι εχτές όταν σε φίλησα
αρρώματα σου μύρισα

Κάθε τόσο ανακρίσεις
πού γυρίζω και με ποια
δηλαδή πας να με ρίξεις
μόνη σου σ’ άλλη αγκαλιά
αμάν αμάν με σένα πια
αμάν αμάν
αμάν αμάν με σένα πια

Ήταν άδικό σου το κραγιόνι στα μαντήλια
όπως κι η τρίχα που σου άναψε την ζήλια
και τ’ άρωμα ωραία μου
το `βαλα στον κουρέα μου